بسيارى از روانشناسان تربيتى و مربيان آموزشى اعتقاد دارند که موقعيت يادگيرى بايد چنان سازماندهى شود که هر شاگرد بر اساس توانايىهاى خود به فعاليت و يادگيرى بپردازد. براى نيل به چنين هدفي، روشهاى آموزش انفرادي، روشهاى بسيار مناسبى هستند؛ زيرا در اين نوع از روشها، شاگردان بر حسب توانايىشان پيش مىروند و معلم نيز وقت کمترى صرف تدريس و زمان بيشترى صرف رسيدگى به فرد فرد شاگردان مىکند.

البته اولين و اساسىترين گام در راه تحقق چنين هدفى پذيرفتن مفهوم شاگرد محوري در طراحى و آموزش است. در بسيارى از مواقع، دستيابى به هدفهاى آموزشى از طريق آموزش انفرادى بسيار آسانتر و امکانپذيرتر از روشهاى سنتى ديگر است، بويژه اگر روش آموزش انفرادى به طور صحيح بکار گرفته شود، روحيه استقلالطلبى شاگردان در اجراى طرحهاى کوچک و بزرگ تقويت مىشود. آموزش انفرادي، الزاماً به معناى آموزش يک نفر شاگرد توسط يک معلم با برنامه خاص نيست. آموزش انفرادى ممکن است به صورت گروهى نيز انجام گيرد. البته وقتى آموزش انفرادى به صورت گروهى طراحى مىشود، بهتر است گروهى از شاگردان که داراى ويژگىهاى مشترک هستند، تحت آموزش قرار گيرند

آموزش برنامهاى, آموزش به وسيلهٔ رايانه,  آموزش انفرادى تجويز شده, آموزش انفرادى هدايت شده, هدفهاى آموزش انفرادى , رعايت تفاوتهاى فردى, رشد استقلال در عمل و يادگيرى , عادت به مطالعه , ايجاد مهارت در مطالعه , مطالعه خود هدايت شده و مستقل , يادگيرى تا حد تسلط , تدريس خصوصى , آموزش برنامهاى, آموزش برنامهاى خطى , آموزش برنامههاى شاخهاى , آموزش به وسيله رايانه, آموزش گروهى, تدريس گروهى, انضباط , نظريههاى تدريس , شغل معلمی, حقوق معلمی, افزایش حقوق معلمان, استخدام آموزش و پرورش, یادگیری برای کنکور, انگیزش

• مقالات تخصصي